Komunikasyong Berbal
Ang komunikasyong berbal ay tumutukoy sa paggamit ng salita sa pagpapahayag ng kaisipan at damdamin. Ito ay maaaring pasalita o pasulat.
Ang pangunahing katangian ng berbal na komunikasyon ay ang paggamit ng wika na nauunawaan ng parehong nagpapahayag at nakikinig o nagbabasa. Halimbawa, ang pag-uusap ng magkaibigan tungkol sa kanilang araw-araw na karanasan ay isang uri ng berbal na komunikasyon.
Halimbawa ng Komunikasyong Berbal
- “Kumusta ang araw mo?” tanong ni Ana kay Juan, na siyang nagpapakita ng direktang pagpapalitan ng impormasyon gamit ang salita.
- Sa isang liham, isinulat ni Maria ang kanyang damdamin para kay Jose, na nagpapahiwatig ng pasulat na paraan ng berbal na komunikasyon.
Komunikasyong Di-Berbal
Samantala, ang komunikasyong di-berbal ay hindi gumagamit ng salita kundi ng iba pang paraan tulad ng kilos, galaw ng mata, ekspresyon ng mukha, at tono ng boses.
Mahalaga ito dahil kadalasan, ang mga di-berbal na mga pahiwatig ay nagbibigay linaw o diin sa sinasabi. Halimbawa, ang pagtango habang nakikinig ay nagpapahiwatig ng pagsang-ayon o interes sa sinasabi ng kausap.
Halimbawa ng Komunikasyong Di-Berbal
- Si Pedro ay ngumiti habang inaabot ang regalo kay Ana, na nagpapakita ng kanyang kasiyahan at pagpapahalaga sa kanyang kaibigan.
- Nang usisain si Carlos tungkol sa nawawalang gamit, ang kanyang iwas ng tingin at kaba ay nagpapahiwatig ng di-berbal na komunikasyon na maaaring naglalaman ng kahulugan.
Sa pag-unawa sa dalawang uri ng komunikasyon, mahalagang kilalanin na ang berbal at di-berbal na paraan ay magkaugnay at parehong mahalaga sa epektibong pagpapahayag at pag-unawa ng mga mensahe.